นึกไม่ถึงเลย !!!!
ทำอะไร ใจนึก เราทำอะไรลงไปบางในแต่ละวัน อดคิดถึงใครไหม ..เขาคนนั้นคือใคร..
ตลอดเวลา...
เมื่อถุกเกณไปเข้าเรียนโรงเรียนประจำ
"ขอบอกว่าตื้นเต้นมาก นอนไม่หลับ การไปอยู่หอพัก เราจะได้เจอพี่ๆใจดีเหมือนตอนอดีตไหม ที่พี่คนหนึ่งชอบไปรับฉันมาเลี้ยงซื้อขนม ซื้อของเล่นให้ ทำเหมือนฉันคือน้องของเขาจริงๆ...แล้วฉันจะเจอเขาอีกไหม
ว้าว ตื้นเต้นมากกก อดคิดถึงสิ่งแวดล้อม แต่เรามีพี่ชาย มียาย แถมมีญาติ( ลุกพี่ลุกน้อง)นั่งรถเมื่อแม่ไปส่งเข้าเรียน....
วันแรกของการเข้ารอบรั่วบำรุงอิสลาม แม่พาไปหา กะเยาะ กะยะ กะทั้งหลายๆฝากให้ดุแลฉันด้วย ....แต่ฉันเริ่มมีน้ำตาไหลแล้วเมื่อแม่จะเดินทางกลับ ฉันได้ไปนอนกับยาย แต่ของไปไว้ที่หอพัก เริ่มเข้าห้องเรียนวันแรก
ณ.ห้องเรียน 2/4
ใจอดใจหาย ใครจะนำฉันไปห้องเรียนวันแรก แต่สุดท้าย ฉันก้พ้นญาติคนนี้ นั้นก็คือพี่สาวอีกคน เหลนยาย
" นั่งตรงนี้นะ แถวกลางๆเป็นที่ไม่สนใจของกะสอนเท่าไร"
"อืม ใจเริ่มพะวง กล้าๆกลัวๆ"
นั่งใจลอย มองซ้ายมองขวา โอ้ยทุกคนมีเพือ่นกันหมดเลย สวนใหญ่จะมาจากกำปงเดี่ยวกัน มีเพือ่นกันแล้ว จึงนัดกันมาเรียนต่อที่นี้ พวกเขาจับกลุ่มกันคุยอย่างสนุกสนาม แต่เรานั่งหง่อย ใจกล้าๆกลัวๆไม่มีเพือนเลย
อันที่จริงมีเพือน ลุกสาวของบาบอใกล้บ้าน แต่เขาถูกส่งเรียนอีกห้องหนึ่ง สวนเราอีกห้อง แต่ห้องที่ได้เรียนเป็นห้องที่ถุกกำหนดว่าเป็นเด้กเก่งผสม แก่นแก้ว ดื้อดึง
จนมีคนมาทักทาย
"มีคนนั่งแล้วหรือยัง "
ตื้นเต้นมีคนมาคุยกับเราแล้ว
"ยังไม่มี"
"งั้นขอนั่งด้วยนะ"
"ตามสบาย"
หลังจากนั้น ถึงคราวของฉันบางหละ
จนเพื่อนนั่งข้างๆมาทักชื่อ
"ชื่ออะไรหรอ "
"ชื่อ อานิส แล้วเธอหละ "
"เราชื่อารีเราะ (แถมนามสกุลให้ )โสเชื้อ บ้านอยู่ใหนหรอ "
"ปัตตานี แต่อยูอำเภอ โคกโพธิ์ "
"เราอยู่กระบี่"
เพื่อนคนแรกในรอบรั่วบำรุงอิสลาม
หลังจากนั้นก้เรียนคาบแรก แต่จำไม่ได้ว่าเรียนกับอุสตะซะอะไร แต่เรียนไปก็กลัวมาก..อ่านไม่เป็นบาง คนอื่นก็ไม่ต่าง แต่ไม่นึกถึงคนที่นั่งใกล้กัน อ่านเป็นและชำนาญมาก...
....
วันแรกของห้องเรียน แถมได้รู้จักเพือนๆเพียบ แต่สวนใหญ่ จาก บางปู ตันโยงลูโละ ปาลัส มีแถวบ้านก็สองสามคน เรื่องราวในห้องเรียนวันแรกก้หมดเท่านี้แหละ ....
ปล. แล้วจะมาเล่าตอภาคสอง
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น