วันจันทร์ที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2550

รอบรั่วของเด็กที่ชือว่าเด็กปอเนาะ(ภาคสอง)

ภาคสองเอาเรืองราว เกี่ยวกับการมีเพื่อนในห้องเรียนด้านสามัญหละกัน...


ไม่มีอารมณ์เขียน

วันอังคารที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2550

Bersatu Dalam Perbedaan

Bersatu Dalam Perbedaan
26 Sept 2006 K.H. Abdullah Gymnastiar
SAUDARAKU, alangkah indahnya taman bunga di sekeliling kita; aneka warna, aneka perbedaan, aneka ragam, dan bau wewangian. Sungguh, keindahan itu dapat diwujudkan karena adanya perbedaan. Keindahan bukan terwujud dari persamaan atau kesamaan warna kulit, bentuk, bahasa, dan lainnya. Perbedaan akan menjadi keindahan dan kian indah, apabila diikat dengan hati.

Saudaraku, Allah menghadirkan perbedaan dalam kehidupan di negeri ini. Alangkah indahnya kalau perbedaan ini kita pahami dan kita jadikan sebagai suatu potensi bagi terwujudnya persatuan. Ketahuilah, kita berbeda tapi sama-sama ciptaan-Nya.

dh baca habis bagi
"""""""""
bagi la ada apa...misti bagi nah

วันอาทิตย์ที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2550

วันพุธที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2550

รอบรั่วของเด็กที่ชือว่าเด้กปอเนาะ(ภาคแรก)

นึกไม่ถึงเลย !!!!
ทำอะไร ใจนึก เราทำอะไรลงไปบางในแต่ละวัน อดคิดถึงใครไหม ..เขาคนนั้นคือใคร..
ตลอดเวลา...
เมื่อถุกเกณไปเข้าเรียนโรงเรียนประจำ
"ขอบอกว่าตื้นเต้นมาก นอนไม่หลับ การไปอยู่หอพัก เราจะได้เจอพี่ๆใจดีเหมือนตอนอดีตไหม ที่พี่คนหนึ่งชอบไปรับฉันมาเลี้ยงซื้อขนม ซื้อของเล่นให้ ทำเหมือนฉันคือน้องของเขาจริงๆ...แล้วฉันจะเจอเขาอีกไหม
ว้าว ตื้นเต้นมากกก อดคิดถึงสิ่งแวดล้อม แต่เรามีพี่ชาย มียาย แถมมีญาติ( ลุกพี่ลุกน้อง)นั่งรถเมื่อแม่ไปส่งเข้าเรียน....
วันแรกของการเข้ารอบรั่วบำรุงอิสลาม แม่พาไปหา กะเยาะ กะยะ กะทั้งหลายๆฝากให้ดุแลฉันด้วย ....แต่ฉันเริ่มมีน้ำตาไหลแล้วเมื่อแม่จะเดินทางกลับ ฉันได้ไปนอนกับยาย แต่ของไปไว้ที่หอพัก เริ่มเข้าห้องเรียนวันแรก
ณ.ห้องเรียน 2/4
ใจอดใจหาย ใครจะนำฉันไปห้องเรียนวันแรก แต่สุดท้าย ฉันก้พ้นญาติคนนี้ นั้นก็คือพี่สาวอีกคน เหลนยาย
" นั่งตรงนี้นะ แถวกลางๆเป็นที่ไม่สนใจของกะสอนเท่าไร"
"อืม ใจเริ่มพะวง กล้าๆกลัวๆ"
นั่งใจลอย มองซ้ายมองขวา โอ้ยทุกคนมีเพือ่นกันหมดเลย สวนใหญ่จะมาจากกำปงเดี่ยวกัน มีเพือ่นกันแล้ว จึงนัดกันมาเรียนต่อที่นี้ พวกเขาจับกลุ่มกันคุยอย่างสนุกสนาม แต่เรานั่งหง่อย ใจกล้าๆกลัวๆไม่มีเพือนเลย
อันที่จริงมีเพือน ลุกสาวของบาบอใกล้บ้าน แต่เขาถูกส่งเรียนอีกห้องหนึ่ง สวนเราอีกห้อง แต่ห้องที่ได้เรียนเป็นห้องที่ถุกกำหนดว่าเป็นเด้กเก่งผสม แก่นแก้ว ดื้อดึง
จนมีคนมาทักทาย
"มีคนนั่งแล้วหรือยัง "
ตื้นเต้นมีคนมาคุยกับเราแล้ว
"ยังไม่มี"
"งั้นขอนั่งด้วยนะ"
"ตามสบาย"
หลังจากนั้น ถึงคราวของฉันบางหละ
จนเพื่อนนั่งข้างๆมาทักชื่อ
"ชื่ออะไรหรอ "
"ชื่อ อานิส แล้วเธอหละ "
"เราชื่อารีเราะ (แถมนามสกุลให้ )โสเชื้อ บ้านอยู่ใหนหรอ "
"ปัตตานี แต่อยูอำเภอ โคกโพธิ์ "
"เราอยู่กระบี่"
เพื่อนคนแรกในรอบรั่วบำรุงอิสลาม
หลังจากนั้นก้เรียนคาบแรก แต่จำไม่ได้ว่าเรียนกับอุสตะซะอะไร แต่เรียนไปก็กลัวมาก..อ่านไม่เป็นบาง คนอื่นก็ไม่ต่าง แต่ไม่นึกถึงคนที่นั่งใกล้กัน อ่านเป็นและชำนาญมาก...
....
วันแรกของห้องเรียน แถมได้รู้จักเพือนๆเพียบ แต่สวนใหญ่ จาก บางปู ตันโยงลูโละ ปาลัส มีแถวบ้านก็สองสามคน เรื่องราวในห้องเรียนวันแรกก้หมดเท่านี้แหละ ....
ปล.
แล้วจะมาเล่าตอภาคสอง

วันอาทิตย์ที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2550

ฮีดายะ ที่รู้สึกได้

ฮีดายะ !!!!ที่รู้สึกได้
ไม่เคยทำผิด ก็จะไม่รู้สึก ....
แต่เมื่อก้าวในการทำผิด ย่อมรู้สึกว่าอัลลอฮฺ(ซ.บ.)ได้ฮีดายะให้เลือกทางที่ถูกต้องอีกครั้ง....
จนเมื่อก้าวมาถูกอีกครั้งว่า ใช่!!!
อัลลอฮฺได้ฮีดายะ ให้ฉันกลับมาเป็นบ่าวที่ดีใหม่ อัลลาฮัมดูลิลลาฮฺ
.........เมื่อ วันนี้ได้รู้ว่าการทำอะไร มีพ่อแม่พี่น้องที่เดินทางสวนทาง ย่อมมีโอกาสที่อัลลอฮฺจะฮีดายะ ให้เขาเดินมาพร้อมกับฉัน...
........แต่ฉันต้องไม่ลืมที่จะต้องขอดุอาร์ ....

วันศุกร์ที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2550

ร้องไห้กับใครดี

เมื่อเกิดต้องเสียใจ จะเลือกร้องไห้กับใครดี
............

วันพุธที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2550

ini blogger baru

salam kawang di malaysia
"""""""
dh lama ni tk hubonggi dngan kaum"'....